Activerend beleid. Wat werkt wanneer? Een literatuuroverzicht

De economische crisis van 2008 ging van start met een financiële crisis, het bruto binnenlands product van de landen daalde en ook de werkloosheid steeg. Door ervaringen in vorige periodes van recessie vreest men dat een deel van deze conjuncturele werkloosheid structureel van aard wordt. Een belangrijke bekommernis van overheden is dus te voorkomen dat personen op beroepsactieve leeftijd definitief verloren zijn voor de arbeidsmarkt. Een belangrijk instrument hiervoor is het activerend arbeidsmarktbeleid. Men kan zich de vraag stellen of het gebruik van activerende maatregelen effectiever is in tijden van recessie en of de relatieve effectiviteit van één maatregel ten opzichte van een andere wijzigt onder invloed van de stand van de conjunctuur. In deze paper wordt een overzicht geboden van de weinige studies die zich reeds bogen over deze vraag. In deze studies wordt geconcludeerd dat terwijl activerend beleid gemiddeld gezien de uitstroom naar werk versneld, dit iets minder het geval is in tijden van recessie. Wel benadrukken ze voor opleidingsmaatregelen het lock-in effect beduidend kleiner is in periodes van laagconjunctuur. Bovendien blijken de lange termijn behandelingseffecten van deze trainingen iets positiever en duurzaam. Op basis van deze laatste vaststelling is de investering in trainingsmaatregelen tijdens een recessie verstandig.