De zilvervloot, klaar voor het ruime sop? Over het uittredepatroon in Vlaanderen

Het werkgelegenheidsbeleid volgt sinds enkele jaren het proces van Luxemburg, dat op (middel)lange termijn voor de Europese lidstaten een cijfermatig traject voor de arbeidsmarkt(evoluties) uittekent. De belangrijkste horizontale Europese doelstelling is het verhogen van de arbeidsmarktparticipatie. Die ‘doelstelling van Lissabon’ houdt in dat 70% van de Europeanen tussen 15 en 64 jaar aan de slag moet zijn in 2010. Tegelijkertijd moet 60% van de vrouwen en 50% van de 55-plussers aan het werk zijn.

Het realiseren van deze laatste doelstelling, 50% van de 55- tot 64-jarigen aan het werk krijgen, lijkt voor Vlaanderen (en bij uitbreiding België) onhaalbaar. Momenteel is van deze groep in Vlaanderen een kwart aan het werk (24,5%), een aandeel dat de jongste jaren slechts licht is gestegen. Deze lage werkzaamheid bij ouderen is een kenmerk van de typische Vlaamse ‘samengedrukte loopbaan’. In deze bijdrage beantwoorden we de vraag hoe deze lage werkzaamheid bij Vlaamse ouderen te verklaren is en vragen we ons af of en hoe we ze kunnen ‘opkrikken’ tot de gevraagde 50%.