Een andere kijk op de sluitende aanpak

Bij het beschrijven en analyseren van het activerend beleid dat door o.m. de VDAB wordt georganiseerd, wordt er typisch vertrokken van de groep van mensen die op een gegeven moment (of in een gegeven periode, zoals een jaar) werkloos zijn, en wordt dan vervolgens gekeken hoeveel werklozen uit die groep bereikt werden met welke instrumenten. Deze benadering vertrekt vanuit de organisatie, en geeft een goed zicht op de geleverde prestaties en de workload voor de organisatie, maar zegt op zich weinig over de mate waarin een echt sluitende aanpak werd gerealiseerd. In wat volgt, wordt een andere benadering gevolgd. Daartoe selecteren we een cohorte van personen die op hetzelfde moment werkloos werden, en wordt dan vervolgens nagegaan aan welke activerende maatregelen deze werklozen deelnemen gedurende hun volledige werkloosheidsperiode. Deze benadering houdt meer rekening met het dynamisch karakter van de werkloosheid – sommigen zijn slechts kort werkloos, anderen langer – en laat ook toe om in kaart te brengen dat in de loop van de werkloosheidsperiode verschillende activerende maatregelen kunnen worden ingezet. Deze benadering vertrekt dus veeleer vanuit de werkloze, en minder vanuit het organisatieperspectief.